در سراشیبی زمان
انجایی که از فرط خستگی
ترس و دلهره گوی امید را از انسان میرباید
من به اسمان مینگرم
میدانم این سراشیبی ها
...
روزی دستان مرا به ستاره ها میرسانند
و جزء جزء من امید و اشتیاق به رسیدن میشود
انجایی که از فرط خستگی
ترس و دلهره گوی امید را از انسان میرباید
من به اسمان مینگرم
میدانم این سراشیبی ها
...
روزی دستان مرا به ستاره ها میرسانند
و جزء جزء من امید و اشتیاق به رسیدن میشود
بسیار زیبا مینویسی خیلی پیشرفت کردی جدی میگم